Ze liet los. Ze liet los. Zonder gedachte of een woord liet ze los. Ze liet de angst los. Ze liet de oordelen los. Ze liet de samenloop van meningen los die rond haar hoofd zwermen. Ze liet de commissie van besluiteloosheid in haar los. Ze liet alle ‘juiste’ redenen los. Volledig en volledig, zonder aarzeling of zorgen, liet ze gewoon los. Ze vroeg niemand om advies. Ze las geen boek over hoe ze los moet laten. Ze heeft de geschriften niet doorzocht. Ze liet gewoon los. Ze liet alle herinneringen los die haar tegenhielden. Ze liet alle angst los waardoor ze niet verder kon gaan. Ze liet de planning los en alle berekeningen over hoe het precies goed moet. Ze beloofde niet los te laten. Ze heeft er geen dagboek over geschreven. Ze schreef de verwachte datum niet in haar dagtimer. Ze maakte geen openbare aankondiging en zette geen advertentie in de krant. Ze heeft het weerbericht niet gecontroleerd of haar dagelijkse horoscoop gelezen. Ze liet gewoon los. Ze analyseerde niet of ze los moest laten. Ze belde haar vrienden niet om de zaak te bespreken. Ze heeft geen vijf stappen spirituele Mind behandeling gedaan. Ze heeft de gebedslijn niet gebeld. Ze heeft geen woord gezegd. Ze liet gewoon los. Niemand was in de buurt toen het gebeurde. Er was geen applaus of felicitaties. Niemand bedankte haar of prees haar. Niemand heeft iets opgemerkt. Als een blad dat van een boom valt, liet ze gewoon los. Er was geen moeite. Er was geen strijd. Het was niet goed en slecht was het niet. Het was wat het was, en het is gewoon dat. In de ruimte van loslaten liet ze het allemaal zijn. Er kwam een kleine glimlach over haar gezicht. Er waaide een licht briesje door haar heen. En de zon en de maan schenen voor altijd…

Door Ernest Holmes