Iedereen op de reünie was veranderd en toch ook niet,  wijzer en toch ook niet, ouder en tegelijk nog de tiener van toen. Er waren studies gevolgd, reizen gemaakt, gezinnen gesticht, veel gewerkt, nou ja alles wat bij (het) leven hoort.

Jan vertelde dat hij ziek was geweest. Meerdere keren zelfs en vooral zijn hart speelde hem al vrij jong parten. Terugkijkend op zijn leven vertelde hij over zijn 70% gelukkig zijn. Zijn woorden raakten me. 70% gelukkig. Zijn leven was een 7. Dat kan minder, zeg maar. Het was een bewuste keus om niets met die 30% te doen zei hij. Misschien ooit als hij oud was. ‘Daar zit voor nu teveel verdriet in.’

Hij was niet zo’n prater en had mij al meer verteld in een half uur dan anderen in een maand zei hij. We lachten erom.

Stuk verdriet

Iedereen heeft wel zo’n stuk waar je liever niet naar wilt (of kunt) kijken. Omdat het pijn doet, te groot voelt, onbekend is, overweldigend of verdrietig. We stoppen het weg en gaan ervan uit dat we er geen last meer van zullen hebben. Of hopen dat in elk geval.

Op de terugweg in de auto naar huis bedacht ik me dat als m’n auto het voor 70% zou doen, ik allang bij de garage was geweest. De auto zou niet fijn meer rijden. Misschien stotterde de motor of waren de remmen niet goed. Het zou best eens gevaarlijk kunnen zijn en dan is doorrijden geen optie. De rekening zou misschien pijnlijk zijn, maar ik had dan in elk geval weer een auto die het helemaal deed.

Als het over onze emoties en ervaringen gaat, is het minder simpel. We ‘rijden’ vaak gewoon door en nemen ‘de 30%’ voor lief. Tenslotte is een 7 geen slecht getal. Vaak moet het nog wat slechter worden, voordat we de hulp van iemand anders inroepen.

Jan was veel ziek geweest. Klachten met zijn hart en reuma. Het is mijn ervaring dat alles wat je wegstopt er op een andere manier weer uitkomt. Vaak ook lichamelijk, in elk geval bij mij. Voor mij zijn lichaam en geest één.

Systemen willen compleet zijn. Alles en iedereen hoort erbij. Het is een natuurwet. Als delen (of mensen) buitengesloten worden, zullen ze op een andere dan de gebruikelijke manier zorgen dat ze zichtbaar worden. Dat kan op allerlei manieren en ziekte is er daar 1 van.

30%

Want natuurlijk herkende ik zijn verhaal. Ik heb ook een lange periode als een 7 geleefd (of misschien wel lager). Ik ‘reed’ gewoon door. 2 hernia’s en een burn-out waren de stoptekens. Letterlijk. Ik had geen tijd om te voelen en sloot mijn emoties buiten. Dat kwam er op een andere manier uit.

Soms is iets ingrijpends nodig om naar die 30% te kunnen en willen kijken. Om echt helemaal stil te staan. Ik stond langs de kant van de weg, van mijn leven, zoals een kapotte auto. Ik ontdekte dat hulp inschakelen om weer 100% te worden echt heel fijn was. En het omarmen van alle delen in mij, ook de 30%, veel minder zwaar en lastig was dan ik vantevoren had gedacht.

Want die weggestopte 30% was er altijd, ook als ik dacht dat het er niet was. Dat was eigenlijk wat echt lastig en zwaar was. Het beïnvloedde mijn werk en mijn gezin. Want het beïnvloedde mij. Onbewust zat het in alles wat ik deed. Het was als de accu van een auto die steeds iets slechter ging werken. Totdat de auto niet meer reed.

Het bewust worden van die slecht werkende accu en de invloed daarvan op alles heeft me mijn leven teruggegeven. Achteraf heb ik me vaak afgevraagd waarom ik het zolang door heb laten gaan. Maar ja, dat is achteraf en onderdeel van mijn weg in dit leven.

100% jij

Iedereen heeft zijn/ haar eigen tempo en voor alles is een goed moment. Daar geloof ik heilig in. Voor Jan was de 70% voldoende, hoeveel verdriet die 30% hem ook deed.

Het raakte me omdat ik mijn eigen verhaal herkende en nu weet wat het erbij halen van die 30% brengen kan. Maar dat is niet aan mij. Als Jan zover is, zal hij ermee aan de slag gaan. En misschien is dat wel nooit.

Niemand is elke dag 100% gelukkig, maar je kunt wel elke dag kiezen voor 100% jij. Alle delen in jou, al jouw ervaringen, je verdriet en je geluk, alles hoort erbij.

Dat begint misschien met voelen hoeveel procent gelukkig je bent. Om dan dat deel dat je niet of minder gelukkig maakt met kleine stapjes toe te laten. Op jouw tempo, jouw moment en jouw manier.

Kijk vandaag eens met zachte ogen naar jezelf, glimlach als je langs de spiegel loop en stel jezelf de vraag hoe gelukkig je bent. Luister naar het antwoord zonder oordeel. Er is geen goed of fout.

70 + 30 = compleet

Met iemand meekijken en zichtbaar maken wat je tegenhoudt om 100% jezelf te kunnen en mogen zijn vind ik het mooiste wat er is. Opstellingen zijn een geweldige manier om op een effectieve manier dat wat je beïnvloedt of tegenhoudt zichtbaar te maken en te kijken naar de onbewuste patronen en delen, die deel uitmaken van die 30%.

Het zien van buitengesloten delen of mensen en het/hen een plek geven geeft rust en heeft een helend vermogen. Systemen, wij als mens, willen compleet zijn. De 100%, het compleet zijn, zorgt ervoor dat er ruimte ontstaat om andere keuzes te maken en een fijnere weg in te slaan.